Spacerniaki

Gadają

Chodzą

Płaczą

Pomyślałam, że może wieczorne spacery przed zaśnięciem pomogą poprawić ich/nasz sen

(wychodzę z założenia, że na wszystko jest jakiś sposób...)

Najpierw pokonałyśmy trudności związane z wyborem ubrania

(nie ta kurtka, nie te skarpetki, nie ta czapka - min. 10 minut lamentu)

Zeszłyśmy w umiarkowanej zgodzie z 3 piętra

Niedługo nacieszyłyśmy się harmonią

Nastały ciężkie chwile

Woda z kałuży dostała się górą do kaloszka M1

Wyjście z tragicznej sytuacji było jedno - dojść do sklepu Jeżyk i kupić coś słodkiego

Po batonie deszczówka w butach wyschła (?)

Śpiewałyśmy piosenki, tupałyśmy ile sił, goniłyśmy się 

Wróciłyśmy z lekka mokre, brudne od czekolady z mega wypiekami na policzkach

Dziewczynki zasnęły chwilę po 8:00

No i ja też

Spałyśmy do 7:00 rano, gdzie nasza średnia z tego tygodnia to w porywach 4:30

Może i była jedna mała histeria, ale udało się ją szybko zalać mlekiem i zatkać smoczkiem

Normalnie....święto!

Z rana kolejny spacer - na zakupy

Rzadko z mężem rzucamy sobie na początek weekendu takie poważne wyzwania

Raczej staramy się nie robić sobie pod górkę i zakupy robi jedno z nas

Ale zaryzykowaliśmy...
Zaczęło się podobnie - lament dotyczący stroju (może to ich taki "before")

Dalej już tylko sam śmiech, psoty, wymuszane na rodzicach lodów w ten chłodny i wietrzny poranek

Po powrocie córki poszły na drzemkę popołudniową, następnie M1 posprzątała ze mną klatkę schodową, obie pomogły umyć wszystkie okna w domu...

Atmosfera miłości i wzajemnej współpracy trwała do późnych godzin wieczornych

(wliczając w to kolejny wieczorny spacer do apteki i z powrotem z małą przerwą na dropsy w Jeżyku)