Magia świąt

W przedświąteczny weekend, gdy auto znowu nie chce odpalić, a ja mam ochotę uciec gdzie mnie nogi poniosą, w moim domu dzieją się różne, dziwne rzeczy:

• na podłodze leżą tobołki, z których wystają małe rączki, główki i nóżki. Nie sposób ich nie zdepnąć, co wywołuje lawinę płaczu u M1 

         (lalki leżakują w ręcznikach kuchennych lub moich ubraniach)

• po domu chodzi Pani Dyrektorka i ciągle powtarza, że nią jest (M1)

• Oliwka ma urodziny i wszyscy śpiewają jej sto lat (kim jest Oliwka??) Dostaję opierdziel, że ja nie śpiewam

• córki coś żują ze smakiem, chociaż nic im nie zapodałam do jedzenia 

         (ciastolina? piach? igły z choinki?)

• mąż bierze popsute auto, nie ma go 3 godziny i wraca z pomalowanymi na brązowo paznokciami, wkręca sam z siebie żarówki i naprawia lampy, chociaż wcale nie nakrzyczałam na niego 

         (kupił nowy akumulator, a lakier ja chciałam, bo użyję go do zrobienia prezentu dla M1)

• K2 leżakuje 2,5 godz pod rząd i wcale nie jest chora

W sumie nie jest tak źle. Dobrzy ludzie pomagają, mąż przytuli.
MaMoL nie poddaje się i mimo przeciwności losu przestaje ryczeć, robi bigos, barszcz, kapustę z grzybami i planuje kolejne dni.
Trzeba żyć.
Pierwsza wigilia we własnym mieszkaniu.
Sprostam wyzwaniu?
Zrobię co mogę
I zagonię do pomocy kogo mogę i damy radę.

P.S. Jeszcze gdyby te lale umiały obrać warzywa i umyć naczynia... a one tylko śpią i śpią.
A Pani Dyrektorka nie lepsza, chodzi i gada, wzięłaby się za gary. ehhmm