Ostatnie tulipany i pierwsze bzy

Są dni i nie ma dni
Są tygodnie i nie ma tygodni

Tym razem "nie było tygodnia i nie było dni"
Chciałoby się tak rzec, lecz czy warto?

Pisać o gumach w rowerze, o "wystraszonych" pieszych na ścieżkach rowerowych
o pobitych garach i krwawiących stopach wieczorową porą
Lub tym nieszczęsnym piwku pitym na pociechę, osłodę i ochłodę
wylanym przez drugą pociechę ku rozpaczy i ku praniu wszystkiego?

O tych dźwiękach: pisku, krzyku, rozpaczy przeplatanych z rechotem szczęścia
dobiegających z pokoju dzieci
O prośbach i groźbach wysyłanych jak pociski w stronę małych niewdzięczników
O zdartych kolanach, łokciach, policzkach i bąblach od słońca
albo o wieczornym tuleniu i uspokajaniu wtedy
kiedy to ja potrzebuję tulenia i pocieszenia najbardziej

Może warto, a może nie...
Ale na pewno warto wspomnieć o małej figurce anioła znalezionej w trawie

nasz kot

"moja wina, moja wina"

siostra siostrze - tuż po bójce

czerwone serce na uleczenie ran

o wycieczkach rowerowych pełnych  zaufania, troski...
no i lodów

o urodzie "dojrzałych", otwartych (na świat) tulipanów


o zapachu bzu, który czuć w całym mieście
o ilości spraw które matka-człowiek jest w stanie załatwić, ogarnąć, zrobić i żyć
o dzieciach swoich lub nieswoich, które dają energię i pomagają pokonać smutki
o słowie kocham którego im częściej używam tym częściej słyszę od innych

No ale o tym mitsubishi sportowym, który zatrzymał się na światłach, uchylił przyciemniane szyby i posłał mi w powietrzu całusa, po czym odjechał z piskiem opon, to naprawdę powinnam sobie darować!
ale nie mogłam...

To był dopiero dzień :)