wstyd

Odbierałam/zawoziłam dzieciaki
Robiłam śniadania/obiady/kolacje
Sprzątałam, gotowałam, robiłam zakupy
Wstawałam w nocy do dzieci...
Chodziłam zmęczona wcześnie spać...Miałam urlop
Zazwyczaj robię to samo + pracuję 8 godzin i dojeżdżam jakieś 2....
I gdzie tu sens?


No i prośba M1 w pierwszy dzień urlopu: Mamusiu czy możemy iść do przedszkola tak... wolno?
Zatkało mnie
Przypomniało mi się jak zazwyczaj wyglądają nasze ranki:
M1... szybciutko
M1... raz raz - zakładaj buty
M1... nie wymyślaj, ubieraj czapkę, mama do pracy się śpieszy
M1... no idź normalnie, co tak wolniutko
M1... dalej kochanie, bo mamusia nie może się spóźnić
M1... no przebieraj, ubieraj paputki
marsz/bieg/marszobieg/trucht/popychanko

chore
wstyd mi
za mnie, za czasy w jakich żyjemy, za to że się tak spinam, jestem punktualna (mniej lub bardziej)
w imię czego...?
Pogadać z dzieciakami, pooglądać liście, kuleczki na krzakach, ludzi dookoła, samochody, spojrzeć w niebo
Bezcenne