Pobite gary

Coraz więcej rozumie ale czasami rozumie mniej niż na przykład tydzień wcześniej

Takie swoiste dojrzewanie (układu nerwowego?)

Lubi pływać i umie pływać

Lecz nagle... boi się iść na basen z klasą

I płacze, że jak pójdzie na głęboki to na pewno się utopi

Z tego powodu jest poranna rozruba (nerwowość, płacz, pobite gary)

Córka przedszkolna, tak bardzo nie wie co ubrać, że nie ubiera nic

(oczywiste)

I siedzi w łóżku i słucha - z dołu piętrowego łóżka  - lamentu siostry na górze

(ucz się ucz!)

Wszyscy się "prawie" spóźniają (kolejny dzień z rzędu, począwszy od września) 

a blada matka planuje wyciągnąć (w końcu!) konsekwencje

Poważne, ostre i przedświąteczne

wcale nie słodycze, wcale nie bajki...

Też się spóźni po córki! Ha

Oko za oko - myślę.

Tak też robię. 

Po południu, po powrocie do domu robię kawę i dziergam na szydełku. 

Spoglądając co parę minut na zegarek, żeby nie przesadzić w tej zemście. 

Odbieram radosne pluszaczki, którym ewidentnie służył długi pobyt w placówkach wychowawczych 

I jeszcze list dostaje. Prawdziwy od serca. Zamiast słów

Porozumienie w formie dowolnej.

Złość wyparowała w powietrze.