Prawie krople

Rozgościła się najmilej w kącikach oczu 

zerkając - co dalej?

Tak, jak księżyc zerka w stronę planety, pełniąc się raz po raz obficie mieszkańcom Ziemi

Pojedyncze prawie krople opłynęły oceany moich niebieskawych oczu i poczułam, że to koniec

Koniec? Sama siebie zapytałam, widząc swoje odbicie w oczach córek, które nieświdomie a jednak uważnie patrzyły na mnie

Niewiedząc co dalej, zasnęłam snem zwyczajnym, wieczornym, człowieczym

Dzień przyniósł dobre

Dobre myśli dobre słowa dobre wydarzenia

widziałam i czułam dobro

Co z wodą ? Zapytałam

Pomyślałam, że zniknęła, że jej poziomy opadły tak zwyczajnie, biologicznie i realnie

Jednak realność to niezbyt zrozumiałe słowo w moim postrzeganiu świata

Byłam czujna

Po paru dniach odkryłam

woda wypełniła mnie całą

czule i skrycie

Delikatnie objęła moją wysokość, nie nazbyt wysoką

siegając do mierzalnych granic

Lód w sercu stopniał

Wilgoć w oczach wyparowała

Narodziłam się po raz kolejny, z wody

Jestem

oceanem rzeką strumieniem

odległym morzem

kałużą i łzą

Przypomniałam sobie, że zawsze byłam

i zawsze będę