Pobiegłam całować się z Panią Jesień

Wybrałam wieczór, wybrałam park.

Zaczekałam na mżawkę, która opustoszy drogi.

Wcześniej dużo zjadłam, trochę wypiłam,

żeby za łatwo nie było.

Myślałam o moich sprawach, tych błahych i ważnych.
Zrobiłam z nich wieżę, zalałam galaretką owocową i czekałam co się wydarzy.
Pogodziłam się z chłodem, z brakiem słońca, z szybkim zmierzchem i mniej promiennym porankiem.

Po paru dniach wyciągnęłam z wieży:

Wyciągnęłam też swoje ciało - hoho! było tam - zdrowe i nawet całkiem ładne.

Namalowałam nimi mapę marzeń - kolejną.
Zamknęłam się w ciepłym śpiworze (jak co noc) i przy kojących dźwiękach muzyki, umieściłam je tam gdzie ich miejsce -

w sercu, tuż za mostkiem

Myślę, że wieczorne, jesienne pieszczoty są bardzo potrzebne ludzkości

PS. Co zrobiłam z resztą galaretowatej masy? Zjadłam!